نمره عینکِ ایمانم!!

1. کودکان در الگوپذیری بی نظیرند، اول خودتان دروغ نگویید.

2. از بازی و تماشایبرنامه های تلویزیونی کمک بگیرید تا تفاوت افسانه و رندگی واقعی را به کودک بیاموزید. «آیا گربه ای می تواند منفجر شود و بعد پا به فرار بگذارد!»

3. گاهی خود ما اسباب دروغ گویی کودک را فراهم می کنیم؛ وقتی معلوم است که او بیسکویت خورده، نپرسیم «آیا تو بیسکویت ها را خورده ای؟» بگوییم «از دستت عصبانی ام، چرا بی اجازه به آنها دست زده ای؟»

4. در تنبیه کردن سخت گیری نکنید تا کودک ترجیح ندهد دروغ بگوید.

5. به کودک، بیش از حد توان تکالیف ندهید تا به دلیل ناتوانی در انجامش مجبور به دروغ گویی شود.

6. سرزنش و مقایسه کردن باعث ایجاد حس حقارت در کودک می گردد و آن وقت او مجبور می شود برای جبرانش دروغ بگوید.

7. توجه کافی را از کودک دریغ نکنید؛ برخی کودکان برای جلب توجه دروغ می گویند.

8. اگر بعد از کاری نادرست، با دروغ گویی آن را انکار کرد، برای هر دو کار بدش جداگانه او را تنبیه کنید.

9. جدولی بسازید. برای هر راست گویی یک امتیاز بدهید، و برای هر چند امتیاز، پاداشی معین کنید.